J.D. Salinger Quotes - Page 3

An artist's only concern is to shoot for some kind of perfection, and on his own terms, not anyone else's.

I say that the true artist-seer, the heavenly fool who can and does produce beauty, is mainly dazzled to death by his own scruples, the blinding shapes and colors of his own sacred human consciousness.

- Be', proprio così, -insistette. - Perché non ti sposi?
Abbandonando la sua posizione, Zooey prese dalla tasca posteriore dei calzoni un fazzoletto piegato, [...] e disse: - Mi piace troppo viaggiare in treno. Quando sei sposato non puoi più sederti vicino l finestrino.

Postponed pain is among the most abominable kind to experience.

We are, all four of us, blood relatives, and we speak a kind of esoteric, family language, a sort of semantic geometry in which the shortest distance between any two points is a fullish circle.

It happens to be one of those days when I see everybody in the family, including myself, through the wrong end of a telescope.

Look at 'em,' he said. 'Goddam fools.' 'Who?' said Ginnie. 'I don't know. Anybody.

I'm no goddam animal. I may be a stupid, fouled-up twentieth-century son of a bitch, but I'm no animal. Don't gimme that. I'm no animal.

That's the whole trouble. You can't ever find a place that's nice and peaceful, because there isn't any. You may "think" there is, but once you get there, when you're not looking, somebody'll sneak up and write, "Fuck you" right under your nose.

Certain things, they should stay the way they are. You ought to be able to stick them in one of those big glass cases and just leave them alone.

They were exactly the same morons that laugh like hyenas in the movies at stuff that isn't funny. I swear to God, if I were a piano player or an actor or something and all those dopes thought I was terrific, I'd hate it. I wouldn't even want them to clap for me. People always clap for the wrong things.

I am always saying "Glad to've met you" to somebody I'm not at all glad I met. If you want to stay alive, you have to say that stuff, though.

Phoebe'ye "Little Shirley Beans" adlı plağı almak istiyordum. Çok zor bulunan bir plaktı. Plak, iki ön dişi düştüğü için çok utandığından evinden dışarı çıkmayan küçük bir kız çocuğu hakkındaydı.

Basketbol takımındakiler birbirlerini tutuyor, Katolikler birbirlerini tutuyor, lanet entellektüeller birbirlerini tutuyor, Ayın Kitabı Kulübüne üye olan herifler bile birbirlerini tutuyor.

Her neyse, atom bombasını keşfettiklerine çok memnunum bir bakıma. Yeni bir savaş olursa, gider bombanın tepesine otururum. Bunun için gönüllü giderim, yemin ediyorum.

Derdi ki, dünyadaki evli erkeklerin yarısı homoymuş, ama kendileri bile öyle olduklarını bilmezlermiş. Eğer eğiliminiz varsa, bir gece içinde homo olabilirmişsiniz. Felaket korkuturdu bizi. Homo olacakmıyım acaba diye dertlenir dururdum.

Tenis üzerine sizinle konuşmak filan, çocuğun çok hoşuna gidiyordu, ama anlıyordunuz, bir de Katolik olsaydınız çok daha hoşuna gidecekti.

O rahibeleri bu yüzden sevmiştim. Anlıyordunuz, her seyden önce, onlar hiç bir zaman öyle şatafatlı yerlerde yemek yemezlerdi. Onların hiç bir zaman şatafatlı bir yerde yemeğe gitmediklerini düşününce felaket üzüldüm.

Bu iki rahibenin bana Katolik olup olmadığımı sormadıklarına bu nedenle memnun olmuştum. Sorsalardı, konuşmamız berbat olmazdı, ama ben de herhalde farklı davranırdım.

Katolikler, soyadınızı bilmeseler de, Katolik olup olmadığınızı anlamaya çalışırlar hep.